Marrinda Mensink

Ik ben Marrinda Mensink, getrouwd met Willem Mensink renner van team Alpe d’Achmea. We wonen in Zwolle en hebben samen met twee zonen; Gerrit Willem, is bijna 21 en studeert ICT aan het HBO. Raoul is bijna 16 en zit op het VMBO. Ik werk als directiesecretaresse bij de Vrijwilligerscentrale Zwolle. Door mijn werk ben ik mij extra bewust van het belang van vrijwilligerswerk. Ik wil in de periode dat wij in Frankrijk zijn ook graag mijn handen uit de mouwen steken.

Ik was aanwezig bij de deelnemersbijeenkomst in Amersfoort. Daar ging een microfoon door de zaal en vertelde men zijn of haar ervaringen met kanker. Dit heeft mij erg geraakt. Jaren geleden werd bij mijn nichtje (toen 2 jaar) leukemie geconstateerd. We zijn erg gelukkig dat behandeling bij haar tot genezing heeft geleid. Dit wens je iedereen. Daarom vind ik Alp d’Huzes een prachtevenement. Omdat de opbrengst van de deelnemers besteed wordt aan onderzoek naar kanker met als doel de ziekte kanker te overwinnen. 

Read more...

Ben Tiebot

Wij zijn Yvonne en Ben Tiebot , zijn 49 en 53 jaar jong en wonen in het mooie Nijverdal. Ben werkt bij CRV ,een coöperatie van veehouders in de veeverbetering. Zelf werk ik als ondersteunend beleidsmedewerker bij de gemeente Hellendoorn. Bovendien ben ik weer actief met een HBO studie Communicatie. Momenteel is onze oudste zoon Gijs druk bezig om zijn eigen huisje in te richten en is binnenkort vertrokken uit huis. Alex en Anouk respectievelijk 22 en 19 jaar oud zijn nog thuis en af en toe studerend. Zij geven ons soms het gevoel dat we als ouders nog nodig zijn. Vorig jaar is Ben samen met teamcaptain Leo mee geweest naar Frankrijk en kwam zeer enthousiast terug. Samen hebben ze de tent gedeeld, Ben de grote plek, Leo de kleine. “Het was een week om nooit te vergeten” Al zijn verhalen over het fietsen, het koken, over Hans en de groep Heino, de berg, het bloggen, de bijeenkomsten, de dag zelf, het feest nadien en de ontlading van alle renners heeft mij overtuigd. Ik ben samen met Ben tot de conclusie gekomen dat dit het evenement is om mij ook in te zetten om deze kanjers te helpen. Een kleine twee weken voor het overlijden van Hans hebben we samen met het team Alp d’ Achmea gezellig pizza’s gegeten en de verhalen aan elkaar verteld. Het strijden van Hans en alle mensen die dit moeten meemaken raakt ons en we willen graag betrokken worden bij datgeen wat het leven op de kop zet van heel veel mensen die dit moeten meemaken. Klaasje en Leo zijn onze beste vrienden en we spreken dan ook vaak over Alpe d’HuZes. Het houdt ons bezig, dit jaar met 3 teams. Zelf fietsen we niet mee, toch willen we graag een sportieve bijdrage in de vorm van koken voor en coachen van de fietsers en hun families en het doen aan het slagen van dit evenement. In onze familie, omgeving en kennissenkring zijn al vele personen gestorven aan de vreselijke ziekte. Onlangs heeft een buurvrouw van 42 de strijd moeten opgeven . Ook kennen we, zoals bijna iedereen, wel mensen die vechten tegen deze ziekte . Die strijd is enorm, dat beseffen we maar al te goed, het heeft veel impact op ons. We kunnen niets doen, we voelen ons vaak onmachtig. Door ons in te zetten in de voorbereiding en in de week en op 3 juni 2010 kunnen we een bijdrage leveren. We doen graag mee en bieden onze hand en spandiensten aan.

Read more...

Leo Smits

Hallo, ik ben Leo Smits en ben 54 jaar oud. Ik woon in Nijverdal, samen met mijn vrouw en heb drie kinderen. Ik werk als schade expert bij Achmea/Interpolis. Voor mij wordt dit de vierde editie van Alpe d'HuZes. De eerste keer als vrijwilliger, daarna 3 jaar als teamcaptain en vrijwilliger. Vier jaar geleden begon het als het project "Hans en Leo in één tentje". Samen met collega Hans Bouwhuis zijn we toen als vrijwilliger naar Alpe d'Huez geweest. De onderliggende reden was dat Hans al enige jaren kankerpatiënt was. Het leek ons een geweldige mogelijkheid om ons in te zetten tegen de ziekte kanker. Door ons enthousiasme over de editie 2008 is er met meerdere collega's een team gevormd. Als “ervaringsdeskundige” ben ik binnen ons team gekozen tot teamcaptain. De editie van 2009 was dan ook een geweldige belevenis. Al die inzet en geweldige prestaties van alle teamleden, zowel renners en vrijwilligers. Helaas ging het met de gezondheid van Hans snel minder. Gelukkig kon Hans nog wel aanwezig zijn bij Alpe d'HuZes 2009 en maakte hij het voor ons allen een zeer bijzondere week. Een week waar de saamhorigheid boven alles stond en waar lief en leed met elkaar werd gedeeld. Een week die ik niet had willen missen en die ik nooit zal vergeten. Drie weken na terugkomst van Alpe d'Huez is Hans overleden aan de gevolgen van nierkanker. Ook op zijn begrafenis was het geweldig dat veel mensen van Alpe d'HuZes persoonlijk aanwezig waren.

Als teamcaptain vind ik de motivatie van een ieder het belangrijkste om aan dit evenement mee te doen. De laatste jaren worden we steeds meer geconfronteerd met deze verschrikkelijke ziekte. Als buitenstaander voel je je volstrekt onmachtig en kan je je familie/vrienden helaas alleen maar bijstaan met sterkte, troost, humor en respect. Gelukkig kan ik mij nu inzetten om wellicht maar een heel klein steentje bij te dragen aan de strijd tegen deze vreselijke ziekte. Maar vele kleine steentjes vormen een kei, en meerdere keien weer een rots. “Alleen een dwaas blaast tegen de wind in, maar met zijn allen veranderen we zijn richting”. Dit is de slogan van de stichting Alpe d’HuZes, een slogan die ik geheel onderschrijf en waar ik mij volledig voor zal inzetten.

Read more...