Ben Tiebot

woensdag 9 december 2009

Wij zijn Yvonne en Ben Tiebot , zijn 49 en 53 jaar jong en wonen in het mooie Nijverdal. Ben werkt bij CRV ,een coöperatie van veehouders in de veeverbetering. Zelf werk ik als ondersteunend beleidsmedewerker bij de gemeente Hellendoorn. Bovendien ben ik weer actief met een HBO studie Communicatie. Momenteel is onze oudste zoon Gijs druk bezig om zijn eigen huisje in te richten en is binnenkort vertrokken uit huis. Alex en Anouk respectievelijk 22 en 19 jaar oud zijn nog thuis en af en toe studerend. Zij geven ons soms het gevoel dat we als ouders nog nodig zijn. Vorig jaar is Ben samen met teamcaptain Leo mee geweest naar Frankrijk en kwam zeer enthousiast terug. Samen hebben ze de tent gedeeld, Ben de grote plek, Leo de kleine. “Het was een week om nooit te vergeten” Al zijn verhalen over het fietsen, het koken, over Hans en de groep Heino, de berg, het bloggen, de bijeenkomsten, de dag zelf, het feest nadien en de ontlading van alle renners heeft mij overtuigd. Ik ben samen met Ben tot de conclusie gekomen dat dit het evenement is om mij ook in te zetten om deze kanjers te helpen. Een kleine twee weken voor het overlijden van Hans hebben we samen met het team Alp d’ Achmea gezellig pizza’s gegeten en de verhalen aan elkaar verteld. Het strijden van Hans en alle mensen die dit moeten meemaken raakt ons en we willen graag betrokken worden bij datgeen wat het leven op de kop zet van heel veel mensen die dit moeten meemaken. Klaasje en Leo zijn onze beste vrienden en we spreken dan ook vaak over Alpe d’HuZes. Het houdt ons bezig, dit jaar met 3 teams. Zelf fietsen we niet mee, toch willen we graag een sportieve bijdrage in de vorm van koken voor en coachen van de fietsers en hun families en het doen aan het slagen van dit evenement. In onze familie, omgeving en kennissenkring zijn al vele personen gestorven aan de vreselijke ziekte. Onlangs heeft een buurvrouw van 42 de strijd moeten opgeven . Ook kennen we, zoals bijna iedereen, wel mensen die vechten tegen deze ziekte . Die strijd is enorm, dat beseffen we maar al te goed, het heeft veel impact op ons. We kunnen niets doen, we voelen ons vaak onmachtig. Door ons in te zetten in de voorbereiding en in de week en op 3 juni 2010 kunnen we een bijdrage leveren. We doen graag mee en bieden onze hand en spandiensten aan.

Read more...

Back to TOP